Ποιήματα για το Χάος και το Άπειρο από τη μαθήτρια Τσαϊρίδου Μαρία

Το Χάος

Το Χάος έχει άσχημη φήμη πολύ                    

στην ψυχολογία έχει ταυτιστεί με

την δολοφονία της τάξης, την αναρχία, την ανατροπή

«όπου το χάος κυριαρχεί η τάξη έχει δολοφονηθεί».

Το σύμπαν όμως είναι από τη φύση του χαοτικό

ανεξήγητα  όμορφο, υπέροχο και μαγικό πέρα                                           

από κάθε ορισμό.

Και όλοι εμείς γινόμαστε αυτόματα μέρος αυτού

του όμορφου χαοτικού ρυθμού.

Το Χάος από τη μυθολογία ακόμη

όπως ο Ησίοδος μας εξηγεί

προϋπήρχε από κάθε άλλη θεότητα

και γέννησε τη  Γή, τον Τάρταρο,

τον Έρωτα, τον Έρεβο

και την Νύχτα τη μαγική.

Μόνο κακό λοιπόν δεν μπορεί να θεωρηθεί

κι΄ας έχει άσχημη φήμη πολύ.

που είναι απλή.

Ότι το χάος είναι όμορφο πολύ

κι΄ας είναι επικίνδυνο και ανατρεπτικό

κι΄ας μέσα του η απόλυτη αταξία κυριαρχεί.

Γιατί τι νόημα έχει αυτή η ζωή

άν όλα είναι σε μια τάξη αρμονική;

Η γέννηση, η ομορφιά, η ανατροπή

είναι αυτά που κάνουν τη ζωή μοναδική

σε μια κατάσταση απόλυτα χαοτική.

Οι διάφορες έννοιες του απείρου

Όπου ο ανθρώπινος νους σταματά

εκεί το άπειρο ξεκινά.

Κι΄αν στα Μαθηματικά ένα σύμβολο

του δίνει μορφή, η έννοια του

είναι δύσκολη πάρα πολύ.

Μα πώς να συλλάβει και να εξηγήσει κανείς

κάτι που δεν έχει ούτε τέλος μα ούτε κι΄αρχή;

Είναι το άγνωστο, το απέραντο, το αμέτρητο,

το ανεξήγητο, το μεταφυσικό αυτό

είναι το άπειρο.

Κι΄όποιος την άκρη του προσπαθήσει να βρεί

σίγουρα θα αποτρελλαθεί.

Εκεί που η λογική δεν έχει θέση καμιά

εκεί που ο χώρος και ο χρόνος είναι ασύλληπτα

εκεί που δεν υπάρχει η φθορά ίσως να είναι η εξήγηση απλά.

Κι΄αναρρωτιέμαι μήπως είναι μια ψευδαίσθηση,

μια ιδέα, μια αφηρημένη έννοια τελικά;

Η απεραντοσύνη του ουρανού,

το ανύπαρκτο τέλος των πραγματικών αριθμών,

η ατέλειωτη ευθεία στη γεωμετρία

μας δείχνουν πως αν Φιλοσοφία και Μαθηματικά

συνεργαστούν αρμονικά

 τότε ίσως το πλαγιαστό οχτάρι να προσεγγίσουν

και έτσι την απορία τους να λύσουν.

Μα ίσως να είναι καλύτερα έτσι ανεξήγητο να μείνει

και στην αφηρημένη έννοια του η ανθρώπινη νοημοσύνη

να βρίσκει την σιωπή και τη γαλήνη.

Να ηρεμεί και να ησυχάζει

να παραδέχεται χωρίς να μπορεί να καταλάβει

να αφήνει απλά το άπειρο να τη συναρπάζει